Ruhu karanlýktý, dokunduðu renkleri solduracak kadar karanlýk. Þekilleri belirsizleþtirecek kadar silikti yüzü. Bakýnca görünmeyecek kadar dip bir boþluktu. Nefessiz býracak kadar çürüktü kokusu.
Katmanlaþan kiþilikleri arasýnda bocalýyordu. Halinden çok belli, saklýyordu yüzünü ve perdeliyordu gerçeðini. Girdaplarý arasýnda köpekbalýklarýný yüzdürüyordu. Ve dokunduðu her kalbi yok ediyordu.
Elm Sokaðý’nýn Freddy Krueger sen olmalýydýn. Kabus ruhlu... Karanlýk kuyunun balçýðý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.