Düþündükçe Çok þeyi anladým Düþe kalka Hayatý anladým Ýyi ve kötü günde Dostlarýmý anladým. Yaðmur, kar, fýrtýnalar içinde, Doðayý anladým.
Denizde yüzerken, Vücudumu anladým Karanlýklar içinde, Aydýnlýk arayan gözümü anladým Her ortamda korkmadan Dile gelen sözümü anladým Vermeyi öðreten Elimi anladým. Çok mutlu iken durdurmak istediðim. Zamaný anladým. A dan Z ye kadar, Alfabeyi anladým. Bir tek, Deli gönlümü anlayamadým. Artýk anlamak da istemiyorum. Yorgunum, gerçekten çok yorgunum. Bildiðini yapsýn, O da hayatý anlasýn. Yansýn, kavrulsun, aydýnlýk için. Tepelere savrulsun. O da düþünsün, tüm düþünenler gibi, Oturduðu yerde oturmasýn üretsin diye. Düþündükçe düþüncenin içinde, Yarýna düþlediðim aþklar gibi....
Hüseyin Çýplak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin Çıplak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.