I
Ýmanýmda, öyle bir sevgi var ki sökülmez
Allah’ýn gayrisine göz yaþlarým dökülmez
Mevla’yý tam sevenin kolu asla bükülmez
O’na güveniyorsan, saðlam güveneceksin
Adam hiç görmemiþ ki imanýn alasýný
Ýþ iþten geçmiþ olur, duyunca salasýný
Miras kalan malýný, kamet-ü balasýný
Birisi yer gözü arkada kalmasýn sakýn
Senin kulun olmak, bana ancak bir þereftir
Nemrud’un ateþi, müþtak ruhuma refreftir
Kalbim Esmaü’l-Hüsnana tam bir gergeftir
Nakþederim ilmek ilmek, hediyemdir diye
Adam gibi adamýn vasf u ünvaný olmaz
Kibirli bir insanýn gökte hayraný olmaz
Rabb’im böylesinin dostu yaraný olmaz
Ci, li, Cu, lu, ist eklerinden müstaðniyim
II
Gezdim Garbý, ilm u irfan, medeniyet gördüm
Hem karada hem havada kuþlar kadar hürdüm
Batý’yý görmeyenler çok gürleyip eserler
Kimin »kitabý« týpta okuduðun eserler
Bizzat yaþayýp gördüm, çok çalýþkan insanlar
Beþ yýl anlattým ama anlamadý nadanlar
Lan oðlum Batý çökmez, elin gavuru çökmez
Bizim gibi boþ iþlere altýn teri dökmez
Birbirimizi sevelim ve çok çalýþalým
Adalete, eþitliðe kalben alýþalým
III
Âþýk olanýn yoktur hiçbir þeyden pervâsý
Tabi korkar ölümden, varsa nefs u hevâsý
Dürüstlük, Muhammed’imin bana mirasýdýr
Kalbim, kara gözlümün en güzel Hira’sýdýr
Ben, bu koca dünyayý, terk edeli çok oldu
Terk edemeyenler Lut kavmi gibi yok oldu
Dünyada verdiklerin için Sana þükraným
Elini býrakmam ey sadýk dost u yaraným!
Rabbim çok güzel, þirin, kainatý incele
Sonra Seni çok seviyorum diye hecele
Gerçek iman sahibi þekle, kalýba girmez
Dindarlýðý cübbe, sarýk, asa, aba görmez
Bu köhne hamamda, taslar ayný, tellaklar ayný
Aynada kendini beðenen »kel aynaklar ayný«
Bu dünya nice kýrallar, padiþahlar yedi
Mazlumun ahýný aldýkça eyvahlar dedi
Ýnsanlarýn aðzýnda bir kelime var: dava
Kendini kullandýrýyorsun.. ama bedava
Ben giderim þiirlerde S/ÂYE adým kalýr
Okundukça, hakikate son bir adým kalýr
Soðudum okumaktan, düþünmekten, yazmaktan
Soðudum çorak topraklarý, beyhude kazmaktan
Kelime: Görünüþü güzel (kadýn; eþi)