Ben derin bir adamým, derin bir okyanusum
Hatta »güneþi«, lamba gibi saran fanusum
Aþký anlat diyorsun, bir þeyler yaz diyorsun
Hâl, sevda kitâbemdir, buna da az diyorsun
Kýrýlýp paramparça olmadan oku baþtan
Yazýnýn mürekkebi gözlerimdeki yaþtan
Okuyup çözemedin, bulamadýn manayý
Yanlýþ yerde arama artýk gül-i ranayý?
Öðreneceksin, benim gibi acý çekerek
Ruhunun küllerini gözlerinden dökerek
Öðreneceksin neymiþ özlemin ýstýrabý
Kalbindeki ateþe, dökeceksin þarabý
Döktükçe yanacaksýn, yandýkça anacaksýn
Kül olmayý kurtuluþ, özgürlük sanacaksýn
Dedim ben sana dedim, benim dibim derindir
Kaçýþýn yok, boðulmak, senin tek kaderindir
Kim, kime mi köle? Hýh! Anlamadýn mý hâlâ?
Güzellik, benim deðil; senin baþýna bela
Sen deðilmisin yâr sabah aynaya koþan
Cemalin ile sarhoþ olup sevinçle coþan
Ay çiçeði deðil mi yüzü dönen güneþe?
Pervaneler deðil mi uçup giden ateþe?
O güneþ de benim, ateþ de benim Leyla
Seni yakmak için gerek yok aðaca, dala
Not:
Muradým þiir için bir þeyler karalamak
Manayý görmek için perdeyi aralamak
Yakýþmaz bir þaire, ruhlarý yaralamak
Yazmak, yazmak insanýn ikinci lisanýdýr
Kuran’a göre ,,kalem’ Allah’ýn ihsanýdýr