Uğrak

kýdemli bir yalnýzlýðýn
uzun dehlizlerinden geçerken,
sýrýtan sessizliðin yüzünde
yeknesak bir eðretidir ömrümün vadesi.
cam kýrýðý mevsimlerden gelip
ateþten gömlek giyinen iþçi kalbim
eksik kalýp düþerken masum bir hikayede ansýzýn;
kana bulanmýþ bir alýnyazýsý olup
siliniverdi sevincim yüzümden.
týrmalayýcý sesleri ayýrt etmede usta kimliðim,
seçebilseydi uðultusuzluðunu;
bir gite sýðdýramazdým bunca usulsüzlüðü.
gecenin karnýnda bir çýðlýk yatýyor sereserpe þimdi,
kýkýrdaðýnda yara sesleri.
boðumlarýnda izleri kalmýþ avcumun üstelik
tedirgin ellerinin.
kavrayýp tutuþun aklýmda hala kalbimi.
tortulaþmýþ hüznümü saðýyor gözlerimden bu mevsim,
kerevizler içinde usulca büyürken düþ köklerim.
sisli ömrümün ardýnda sessiz bir hatýradýr þimdi adýn,
istemsiz düþüp kalkan yüreðimde ise kaynayan yara.
kimbilir hangi hikayede geçecek acým, katlanarak
baðýþladýðýn aðrýya benzetme bulmak zor,
ama bilesin,
yüreðin yüreðime son uðrak.
talan oldu heveslerim,
harabe içimdeki kursak.

- Abdullah Cemek

Sosyal Medyada Paylaşın: