Bulamaz Resulullah,açtýlar Medinede, Açlýk birkaç gün sürdü,taþ baðladý beline, Duramadý mübarek,dolaþtý anneleri, Varmý bir lokma diye,gezdi tek tek eþleri.
Yoktu tek bir yiyecek,mübarek hanelerde, Vardý kýz Fatýmaya,sordu var mýdýr sende, Çok açýktým kýzcaðýzým,seslendiler kýzýna, Yok bende babacýðým,caným feda yoluna.
Giderken ordan Resul,komþu geldi haneye, Elinde vardý tepsi,iki ekmek,et içinde, Onu aldý Fatýma,koydu bir tencereye, Yemedi bir tek lokmacýk,layýk gördü Resule.
Gönderdiler Hasaný,çaðýr hemen dedeni, Gelince hemen Resul,bunu Rabbim yolladý. Size býraktým babam,hemen yeyin sýcakca, Caným fedadýr sana,nolur beni baðýþla.
Buyurdu Resulullah,kýzým getir buraya, Kapaðý açtýlar ki,içi doluydu nanla, Þaþýrdýlar Fatýma,bereketlenmiþti taam, Hamd ve salavat ile,çoðalmýþtý o niam.
Sual ettiler Resul,Kýzým nereden geldi, Okudu ayet hemen,onu Rabbim gönderdi, Hamdetti orda Resul,Rabbim sevdi bizleri, Meryem gibisin kýzým,O da Rabbe hamdetti.
Gönderdiler Aliyi,çaðýr sen Ehl-i beyti, Yediler o taamdan,hiç taam eksilmedi, Der ki annem Fatýma,duruyor hala öyle, Daðýttým komþulara,ne yaptýysam nafile.
06.02.2017//KIRIKKALE HÝDAYET DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
HİDAYET DOĞAN OSMANOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.