hiçbir mutluluk yokluðun kadar aðýr deðil artýk en soðuk geceler sevgisiz kalan kuþlar hüzünlü çocuklar gibiyim ve bir idama durur gibi bedenimi yokluðuna astým
dalýnda kuruyan yapraklar topraða düþen yaðmur damlasý yüreðimin üstündeki çið ve bir hoþçakal kadar çaresiz ve bir kendine iyi bak kadar yalnýzým
bazen seni çok özlediðim oluyor bazen yanýmdasýn bazende senin beni özlediðin ama hep bir yaným eksik kalýyor sana hep bir yanýmda fýrtýnalar var sol yaným üþüyor anlýyor musun sol yanýmýn sana ihtiyacý var
gözlerine baktýðým ilk gün zaman dursun isterdim ama zaman sen gidince durdu ne seni bulabiliyorum bu þehirde nede kendimi bir yok oluþun içinde var olmayý arýyor gibiyim
sebepsiz bir sevdaydýn nedensiz seviyorum seni ama gidiþin anlamsýzdý gidiþin sol yanýmda ölüm gibiydi senin içinde olmadýðýn bu yüreði sen gelinceye kadar öldürdüm
sol yaným üþüyor anlýyor musun sol yanýmýn sana ihtiyacý var
ibrahim dalkýlýç
06/02/2017 21:30 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.