Ben Geceye Küskünüm(Uykusuz gecelerim)

Dalýp kendimden geçip varamadým uykuya
Ben geceye küskünüm, sabahlar bana dargýn
Gönül inmiyor derin derin dipsiz kuyuya
Ben geceye küskünüm, sabahlar bana dargýn


Uyku gelmez dönerim saðýma bir soluma
Aðrýlar mesken tutmuþ, ayaðýma koluma
Gün aðardý bak yine uyku çýkmaz yoluma
Ben geceye küskünüm, sabahlar bana dargýn

Aklýmda bin bir çeþit düþünce gelir gitmez
Ýnan düþündüklerim satsam beþ para etmez
Þeytan geçse yanýmdan kolum kalkýp taþ atmaz
Ben geceye küskünüm, sabahlar bana dargýn

Bak herkes horul horul uyumuþ geçmiþ candan
Benim gözüm ayrýlmaz sabaha kadar camdan
Dertten mi kaçar uyku yoksa bitmeyen gamdan
Ben geceye küskünüm, sabahlar bana dargýn

Kimi koltukta uyur, ben uyumam yatakta
Benim kapanmaz gözüm, kimi uyur ayakta
Caným geçmiyor tenden yatýrsalar kayýkta
Ben geceye küskünüm, sabahlar bana dargýn

Her gece çalýyorlar gelip benim uykumu
Oturup yazýyorum þiirimi öykümü
Vel hasýl tadým yoktur kaybetmiþim zýkkýmý
Ben geceye küskünüm, sabahlar bana dargýn

Herkes sabaha kalkar, benim gözler süzülür
Aðýrlaþýr bedenim elim kolum yüzülür
Tenim salmýþ kendini kýrýþ kýrýþ büzülür
Ben geceye küskünüm, sabahlar bana dargýn

Sosyal Medyada Paylaşın: