gözlerimizin türküsü

eski bir þehirden bakýyorsun
uzun zamandýr yoksul bir annenin gözüyle
isli ve kömür kokan bir þehirden
göçmüþ gibi simsiyah uzanan ufka
gidenin ahý kalanýn ömrüne yapýþýr bilmezsin

trenler geçiyor üstelik uzaklarýndan
kampanalarý çýldýrasýya uðulduyor elva elveda
içlerinde el sallayanlar var içlerindeki acýyla
akþam pazarlarýnda unutulanlara sayýyorsun
kaybettiðin yýllarý da sakýn unutma

gözlerin bir türküye eþlik eder gibi kadýn
rüzgara yaðmura ve kara aldýrmadan bakýyorsun
aþký tanýdýðýnda çocuktun aldatýldýðýnda da çocuk
þimdi gittiðin yerlerdeki kuþlarý seviyorsun
çocuklar göðüs kafesinde hala uyuyor kuþlarý uçurma

kaderin hayattan siyahý da kýskandýran
bir baþka renk çalmýþ iken sen gülümsüyordun hatýrla
sarhoþ bir adamla yaþamak ise ürkmüþ atlarýn
kýrýlan ayaklarý için vurulmasý gibidir bu mevsimde
ilkbahara kadar diren sonrasý Allah kerim vurulma

artýk iyileþmeyen yaralarýn var üstelik bilimsel
ruhunun en derin yerlerinde kalan sýrlarýnla yaþamalýsýn
ayyuka çýkmýþ bir haber için de ortalýðý olur olmaz velveleye verme
intizarlar duyarsan da bir süre daha duymamazlýktan gel
bizim iklimimizde bu sebeple kýymetlidir yaðmur yaðmuru bekle






Sosyal Medyada Paylaşın: