SENSİZ BOMBOŞ EVİM
Maziye bir çizik çektim
Yaktým bütün defterleri
Bende kalan anýlarýný
Bir Hýþýmla, bir vefasýzla paylaþtým,
Bir kaç kýrýntý eþyaný da
Sokaða fýrlattým.
Çekmece de kalan resimlerini
Sobada yaktým.
Ne acýlarýmý paylaþtýn
Ne de alýp götürdün benden
Ben de kalan acýlarýn
Ömrümü kemirip bitirdi
Bana kalan tek mirasýn
Karþýsýnda saclarýný taradýðýn
Odamýzda ki ayna
Ona da, rujunla
Birde not yazmýþsýn
Elveda beni bekleme diye
Bana miras olarak býraktýðýn,
Ýþte bu yürek yakan
Ölüme iten acýlarýn ’da acýsý
Viran kalan gönlümde
Artýk çiçeklerde açmaz
Yazdýðýn o yazýyý istemeyerek de olsa da
Ortak arkadaþlarýmýza okuttum
Okutup da derdimi paylaþtým
Biraz olsun kendime gelebileyim diye
Evimizin odasýnda
Karþýlýklý oturduðumuz
Kanepe de, duruyor yerinde
Senden kalan izlerini silmek istemedim
Kokun kalsýn her bir hücresinde
Ben her zaman ki yerimde oturur
Gözümde kalan
Karþýmdaki hayaline bakar
Elin deki çerezini,
Çýtlatýp yiyiþini
Kendimi kaybedercesine seni izlerim.
Ruhumu bedenimi varlýðýna hasret býraktýn
Þimdi hasretin hayallerin kaldý gözümde
Sanki dolanýyor bomboþ þu koskoca evde
Sevgine hasret býraktýn seven þu kalbimi
Býrakýp gidiþini kabullenemedim
Ýsyan ediyorum yaþadýðýmýz o mutlu günlere
Evin her köþesinde
Gülümseyerek gezinir hayalin
Ayrýlýþýn içime kara bir taþ gibi oturdu
Sormadým soramadým neydi derdin diye
Sormaya fýrsat vermedin
Bende sormadým
Kendime gurur mu yaptým ne
Seni unutmayý çok istim
Yýllar geçti yine de unutamadým
Duydum ki,
Benim yaþantým dan da betermiþ yaþantýn
Unutmamýþ sýn yine beni de
Bende unutamadým inan ki seni
Nasýl unutabilirim,
Sen le yeþermiþti gönül baðlarým
Avutuyorum gönlümü
Karþýmda ki o sessizce bana bakan hayalinle
Kolay deðil bu þekilde gönlümü avutmak
Anlamazsýn anlamaz
Gönlümdeki zelzeleden yýkýlan
Daðlarýn enkazýnda kalan gönlümün düþlerini
Yýkýldým hara-beyim
Enkazýn altýnda ölümün soðuk nefesini hissediyorum
Sensiz buralarda ölmek istemiyorum
O Ýlk aþkým ilk sevdam dermiþ sin
Sen de benim gönlümde,
Solmayan bir gülümsün
Bir ihtiras uðruna, bir ömür sürecek
Ayrýlmakla hayatýmýzý periþan ettik.
Bu bizim alýn yazýmýz
Talihsiz bir þekilde ayrýlýðý yaþadýk
Kaderimiz bize hiç gülmedi
Elimizden aldý umutlarýmýzý, mutluluðumuzu
Solan gülün açmasýný bekler gibi
Ömrümüze baharýn, yazýn gelmesini bekleriz artýk
Vasýf’ým Teselli aramadým baþka kapýlarda
Mutluluk huzur ve neþe,
Her þey uzak kaldý artýk ikimize
Anladým ki hayat
Bizim gözümüzde þimdi bir hikaye
Teselli oluyorum
Geçmiþteki yaþadýðýmýz o mutlu anýlarla.
VASIF TEMEL ÇOBANOÐLU
12.12.2016 PAZARTESÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.