Adýn: kadýn! sancýlý çocuk doðurmadýn, hamur yoðurmadýn gece gündüz konken oynadýn! yazlarý deniz ve güneþ hediyesiz kocanla ne zaman yattýn? ! ’ben kadýným’ dedin, hep yedin! ayaðý nasýrlý, sýrtý bebeli kaç hem cinsine el verdin, kol kanat gerdin? sadece 8 Mart’da en öndeydin kendini mi gösterdin? .... toprak için topraða düþen kara yaðýz aslanlarýn doðuraný... tepeden týrnaða sevi aðýtlarýn soylu ozaný ateþ üstünde tandýr, altta yanan odun, üstte piþen ekmek benim ülkemde kadýn demek... kanlý olursa gerdek, mutlanýr; doðurursa erkek kutlanýr... bir tatlý söz, bir güler yüz’e ömür boyu umutlanýr...
Yavuz Nufel Sosyal Medyada Paylaşın:
Nufel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.