Her geçen gün daha koyulaþýyor, Mürekkebi kalbimden sýzan kanlar olan kalemim, Delmeni veriyor aþkýn, Ateþi kalbimde yanan yangýnda sevgin. Satýrlar son bulmak istese de son bulmuyor gözlerinde! Hasretin yýllarý savuruyor bir anda, Fýrtýnalara kapýlýyor kalbim, Saðanak bir yaðmur ortasýnda kalýp, Çaresizce çöküyor dizleri üstüne Senden haberi bile olmayan þehrin tam ortasýna. Ýþte o an caddeler boþalýveriyor, Tüm sokaklar karanlýk denilen yalnýzlýk abasýný giyiniyor, Bir yanardað gibi yeniden alevleniyor, kalbim Lavlarý eritiyor yeniden bedenimi, Korlarý eritiyor tüm kaldýrýmlarý. Ve gidiþindeki gibi, Yeniden içine çekiyor beni, Artýk geri vermemek üzere. Hem kalbinin, hem de bu þehrin esaretinde, Mazgallarý üstüme kapatýp gideceðim. Çünkü söz verdim ben aþkýma, Ya siyahlar içinde senin olacaðým, Nede sen olmadan beyazlar içinde topraðýn olacaðým.
REÞÝT ESÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
resit_esin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.