sükut zindanı
Ne bir iz býrakýr ne de hoþ seda,
Nemli duvarlarda sessiz heceler.
Ederken çaresiz, umuda veda,
Sarmalar ruhumu kara geceler.
Kahverengi gözler, hülyalý bakýþ,
Buz kesmiþ gönlüme ýlýk bir akýþ;
Hayal mi gerçek mi, belli belirsiz,
Gül yüzlü gergefe iþlenmiþ nakýþ.
Silinmez bir sahne: savrulan teller,
Arsýzca buseler konduran yeller!
Tutup tutmamakta kararsýz gibi,
Ürkekçe uzanmýþ, titreyen eller.
Bilirim seslensem, duyulmaz sözüm,
Boþluða takýlýp kalmakta gözüm,
Vuslat mý; kim bilir, belki, derim de,
Sükût zindanýnda bulurum çözüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.