bir suçlu aradým kasým
þu soðuk günde içimin donmasýna
bir þeyden habersiz kurumuþ yapraklar
çaydan su içen güvercinler
perþembe pazarý
satýcýlar alýcýlar
rengimde deðilim bugün
ahengini bozdu bütün görüntüler
elime kendimi tutuþturdum yine
bula bula onu buldum n’apýyým
bir uçtan diðer uca dolaþtým kalbimin
ritmini deðiþtirmedi bir duygu
sönmüþ eski bir ocaðýn külleri arasýnda
o eskimiþ paçavra
kasým suçlu deðilsin anladým
suçlu da aramýyorum aslýnda
yoksa tutuklarým kendimi
baþýný yastýða gömmüþ aðlarken býrakmam
elindeki resme bakarým
kaç milim ilerlemiþ yaþamakta
silmiþ mi elleri
yüzünde ilerleyen acýlý çizgiyi
beni bir ben hatýrlarým
sen de düþünürsün belki ara sýra
hani ýsýndýðýmýz soba baþýnda
ya da oturduðumuz bir sedirde desem
hiç bir þey kalmadý eskilerden
eski adamlar, kadýnlar da öldü
yerinde apartman var
altýnda oturduðumuz
akasya aðacýnýn
çok uzaðýndayým
beni selamladýðýn balkondan
suçlu deðilsin kasým
kim alýp götürüyor seni
týkýyor
eskimiþler sandýðýna..
18. 11. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.