Perdesi kapanan tiyatro gibi kalbim Ne zaman sevip ne zaman sevmiceni bilmez Ertesi günü küsen sevgili gibi ellerim kaba saba Ne zaman gülü dikensiz tutucaný bilmez Cahýllýðýndan hop oturup hop kalkar Edebi adabý bilmez öfkesinden Bir bakýnýr saðýna soluna Kin tutar bahanasýndan Duymaz azýndan çýkanlarý kulaklarý Þarkýyý þiiri söyler allahýndan sefasýndan Köz olur yanar bedeni Öyle bir zaman gelirki aðlamaz delikanlýlýðýnda Hem daha yaþý kaçki Hayýrlýsý der her akþamýn sabahýndan Bilmezki aðlanýr giden sevgilinin ardýndan Yaþý küçücük ama yüreði kocamandýr Adý cananýn canýdýr Oyuncaklarýna umut baðlamýþtýr Evciliði gerçek aile sanmýþ Hadi sen baba ol ben anne Yaklaþmýþtýr kötü son Her aþkýn hikayesidir tiyatro Kapalý giþe oynayan film gibidir kalbim Ne zaman atýcaný ne zaman durucaný bilmez .
Servet KONAÇOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
servet konaçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.