MEY HANE
Meyhaneden kovdular beni bir akþamüstü.
Kepenkler inmeden,
Masalar boþalmadan,
Tezgahlar silinip,
Yerler paspaslanmadan...
Kadehler dolup,
Fikirler bulutlanmadan önce
Beni meyhaneden kovdular,
Eþþoðlueþþekler!
Onlar gibi olmadýðým için,
Kendilerine ’ak’ diyen pezevenkler,
Meyhaneden kovdular beni,
Bir akþamüstü...
Onlar gibi aðzýmý þapurdatarak yiyemediðimden mezelerimi besbelli!
Ýçkiyi on cm. yukardan çekseydim eðer bir vantuz gibi
Ya da bir koyun gibi menzillerine girseydim,
Beni de alacaklardý o küstah,beþ kuruþ etmeyen alemlerine.
Oysa ben kendi köþemde,
Iþýldayan alnýmla,
Bir bilgin gibi içmeyi yeðlemiþken,
Sindiremediler gafiller ýþýðýmý.
Kararan kalpleri tek bir sesle atarak
Beni meyhaneden kovdular iblisler!
Utanýrdý Lucifer görseydi kendilerini.
Sormazlar mý þimdi;
Be hey gafiller;
Ne iþiniz var meyhanede diye,
Sormazlar mý...
Anlayacaklarýný bilseler...
Ak geçinip her an daha da kararan kalpleriyle
Neden sürü halinde kötülük peþindeler!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.