soldu hayat soldu geceler martýlarýn ayak izleri bir bir kayboldu denize düþen yakamozlar ve saçlarýna lapa lapa yaðan karlar biten bir hayatýn habercisi gibi
eski bir tutanaðýn mahkum olmuþ sanýðýydým sana gelirken sona geliyordum geceyi dolduruyordum koynuma en umarsýz en anlamsýz ve en öfkesi tavan yapmýþ sular gibi çýrpýnýyordum ardýndan
bir bir yüzüme çarpýyordum gök mavisini ve adressiz gönderiyordum mektuplarý etrafý çevrili bir deðirmen taþý gibi kendi kendimi öðütüyordum kuyulara karanlýk çöküyordu sonra akþamýn korkusu
bütün mektuplar özlemi anlatýr bilirim ama ben mektuplara kokumu koyuyordum hangi rüzgar sana getirir hangi fýrtýna sana uðrar ve hangi sevda saçlarýný okþar bir bir bilmiyorum
neden gözlerinde bunca mavi varken bunca karanlýðýn içinde kalýyordum ve sen bir umudun içinde kalýyordun ben bir sevdayý koklar gibi seni seviyordum
ibrahim dalkýlýç
21/10/2016 20:10 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.