SESSİZLİĞİN ÇIĞLIĞI

Yaðmurun topraða olan hasreti gibiydi,
Anlat,küçük bir damlanýn gözümle birleþtiði sahneyi...

Prangalar vurulmuþ gönlüme,yok yere,
Ölüm olmalýydý sonu,ne çare hücre...

Tek servetim o siyaha çalan buðulu gözlerin,
Ya sus dinle beni ya da canýmý yakmasýn sözlerin...

Kurduðum cümleyi tamamla ki kalmasýn yarým,
Hayallerimi suya düþürdüðün anlarý her an sayarým...

Iþýðýndý aydýnlatan benim þu küçük dünyamý,
Peki þimdi söyle kör karanlýklar bana revâmý ...

Gecenin tam yarýsý rüyalarým artýk bana daldý,
Senden yana bir hayalim bir de iþte bu caným kaldý...

Sessizliðin çýðlýðýný duyar gibiyim,istemsiz,
Korkularým bile korkar oldu artýk,çaresiz....

Sosyal Medyada Paylaşın: