Düşlerimin Papatya Oyunu

Seviyor, sevmiyor, seviyor, sevmiyor
Sevmiyor, seviyor, sevmiyor, seviyor
Her baþlangýç bir sona baðlý olarak doðruluyor
Ve baþlangýçlarýmýz belirliyor sonumuzu
Elimizde bir papatya, elimizde bir hayat
Günleri yaprak gibi koparýyoruz
Ve sonuçta bir papatya gibi çýrýlçýplak kalýyoruz
Ne bizden eser kalýyor geriye, nede papatyadan
Sadece bir kelime kalýyor zihnimizde; AÞK
Ve ne kadar aþk varsa yüreðimizde
Ancak o kadar çok yanýyoruz

Her bir yapraðýn kopuþunda atýlýyor adýmlar sonsuzluða
Beynimizi kurcalýyor sorular
Acabalarla dolu sorular, piþmanlýklarla kavrulan kahroluþlar
Geç kalýnmýþlýklarýmýz kadar aðýr aðlýyor gözlerimiz
Bir cümle sonu noktasýna yaklaþtýðýmýz hissinde
Ne kadar nefessiz kalmýþsa rüyalarýmýz
O kadar çok acýtýyor, her sevmiyor çýktýðýnda falýmýz
Bir deprem þiddetinde ayrýlýklar yaþýyor duygularýmýz
Yüreðimizde kopuyor fýrtýnalarýmýz
Bir ölüm karanlýðýnda bekliyor düþlerimiz
Sýrat inceliðinde bir seçim duruyor karþýmýzda
Galiba son damlada düþüyor düþlerimizin yaðmurunda
Ve son yaprakta kopuyor
Ya seviyor, yada sevmiyor
Peki ya ben, ya benim düþlerim?
Bu papatya oyunund acaba nerede duruyor?






Sosyal Medyada Paylaşın: