Dün gece dolunay düþtü pencereme Parladý parladý Güneþi aldý ardýna sakladý Sen yoksun diye Söndü sokaklarýmýn lambasý Þehrime hazan yaðdý Topraðýna dokundum ýslaktý Yoksa bulutlar mý sana aðlamýþtý?
Boynu bükük býraktýðýn çiçeklerin soluyordu Günden güne Bende konuþuyordum onlarla senin gibi ama Nafile Bir avuç topraðýndan alýp döktüm saksýlarýn önüne Filizlendi, tomurcuklar açtý güllerin Yeniden...
Sanki her an gelecekmiþsin gibi Bekliyorum hâlâ seni Yemek yemiyorum Üzerim açýk uyuyorum Hastalanýyorum Herkes geliyor, sen gelmiyorsun
Mezar taþýn neden soðuk anne Üþüyor musun? Ruhumdaki alevler seni ýsýtýr da Ýçimdeki dinmeyen ateþe Buhranlar sarmýþ yüreðime Topraðýný basýyorum Soðutmuyor Ölüm soðuk olsa da Ayrýlýk hep yakýyor Ayrýlýk hep acýtýyor Hasretin kalbime sýðmýyor Topraðýn hüzün kokuyor anne Topraðýn sen kokuyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zümra Nur EFŞAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.