Gölge Oyunu

Akþam sessizce kararýyor duvarlar
Karanlýk, loþ ýþýkta bir þeyler çýkarýyor heybesinden
Çocukluðuma gidiyorum yýllar sonra
Ýzliyorum cesur bir gölgenin içinde
Derin bir kuyuya atýlmýþ yanýmý

Yandýkça parafin biraz daha küçülüyor ceplerim
Hatýrlýyorum kimsesiz bir günü
Tenha sokaklarda sefil bir rüzgar topluyor küllerimi tekrar
Siyah bir kuþ olup havalanýyor ellerim
Baþ baþa kalýyorum gölgesiyle, bedenin

Korkusu hissediliyor, panikatak düþüncelerin
Acele taþýnan bir cenazede
Aðlamasý duyulmuyor elbet hareketsiz bedenin
Týpký görülmediði gibi var olan gölgesinin
O an bir kurt yapasým geliyor güçsüz ellerinden

Peþinden giderken uzayýp giden siluetin
Film þeridi gibi kýsalýyor bu gizemli mum
insafýna sýðýnýyorum titreyen alevin
Bileklerini kesiyorum ortanca yaþýmýn
Ýlk göz aðrýsý olmak için annemin

Nihayet elektriðe kapýlýyor karanlýk
Bütün gizemi kayboluyor parlayan alevin
Gözlerimde hayali kalýyor yalnýzca
Bana gölge oyunu sunan ellerin
Sosyal Medyada Paylaşın: