İNSAN VAR, İnSaN vAr...

Nereden baþlasam aciz sözüme
Ýnsan var insanýn yürek narýdýr
Þüpheyle bakarken kendi özüme
Ýnsaný anlatmak dilin zarýdýr


Kimisi þah olur gönül köþkünde
Derde derman katar naçar, düþkünde
Özlenen ses olur dostun meþkinde
O’nun muhabbeti ömrün varýdýr


Kiminin yaklaþma kapý önüne
Sýðýnma kendinden menkul ününe
Uðratma hesapsýz, mutlu gününe
Böylesi hayýrlý halden beridir


Aslý ayrandandýr elbet yað kokar
Bozulur lezzeti damaðý yakar
Bal bozulmaz asla canlara bakar
Çünkü varlýðýnda sebep arýdýr


Kimi þahsiyetten uzaða düþer
Türlü kötülüðün peþinde koþar
Hamuru, mayasý necesle piþer
O da insanlýðýn lanet türüdür


Kimi iz gösterir doðruya giden
Sevgi, saygý, hürmet, dostluðu güden
Ýncinse yine de eyvallah eden
Ýrfaný, vicdaný arý durudur


Kimi kötülükte elde kir gibi
Kimi, davranýþta yiðit, er gibi
Kimi kapý dibi yatan þer gibi
Kimi her devranda gönül piridir



27.09.2016




Sosyal Medyada Paylaşın:

AYDINK Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GÜLMEK SANA YAKIŞIYOR.. SENİN YERİN AYRI BENDE HAK, HUKUK, ADAMLIK… SENİ SENİN GİBİLER SEVSİN YÖRÜK KIZI... ÖMÜR TÖRPÜSÜ.. BEN BİR GÜZEL SEVDİM.. KÖPEK VE İNSAN.. SENİ BEKLERKEN SEN KADERİMSİN ..