kalbime üflensin diye sevda
sürgünüm
nihavent gülümseyiþim aðlayacak rastta
acýlarý ezberlerken yaralarým
umuda yoksul kalan þiirler yasaklý bana
sorgusuz sualsiz bir mekanda
beni makamsýz sevdalara dizin
bitmemiþ umutlara
yeni türkülere mesela
varsýn baðlamanýn perdesinde hüzün meye karýþsýn
yalnýzlýk aðlasýn gözlerim
Kürdîlihicazkâr bir sonbahar þarkýsýnda
yýldýzlardan yakýp çýramý
ateþ çalayým gecelere
sonra da
tomurcuk güllerle vurun beni göðsümden
sabadan sabaha süzülsün diye notalar
nereye savrulsam
umut eðiririm sessiz sedasýz
þiirler yazarým
güvercin gerdanlýðýna asýlsýn diye
belklilerden mutlakalara
Eylül/2016/Antalya
Sýtký ÖZKAYA