AYRILIK ÇÖKTÜ

AYRILIK ÇÖKTÜ

Hepten ayrýlýk çöktü, sana varan yollara,
Zaten þansým mý vardý, sitemim yok kadere.
Benimkisi nedir ki, yaþamak mý, sorarým?
Þu ömrümden çok çaldýn, niye seni ararým?

Nefes alýp veririm, öylesine; iþ olsun,
Her selama gülerim, bari dost mutlu olsun.
Hiç kimseye söylemem, sensen kalan çileyi,
Aþktan ne býraktýn ki? Dert kalsýn bende bari.

Sen imzalý anýlar, hep gözümün önünde,
Perçinledin kâlbime, terkettiðin o günde.
Tek bir hatýran kaldý, o da elâ perdeler,
Çingeneden almýþtýn, rengi gözüne benzer.

Ömrümün son demini, yaþýyorum bak sensiz,
Buna yaþamak denmez, zaten ruhum bedensiz.
O bekleyen ben miyim, pencerenin önünde?
Gelsen, tanýr mý bilmem, elâ gözlerin hâlâ?

20.09.2016

MEHMET SEMERCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın: