Sizin hiç babanýz öldü mü? Benim bir kere öldü kör oldum Yýkadýlar aldýlar götürdüler Babamdan ummazdým bunu kör oldum
Cemal SÜREYA
Ýðne atsak yere düþmezdi o gün Musalla taþýnda yatarken ölün Derin bir sükûnet sarmýþtý þehri Hüzünle taþarken Ergene Nehri Hýnca hýnç doluydu, eþ, dost, akraba Ölüm tek kiþilik deðilmiþ baba
Tadý tuzu yoktu bayramýn sensiz Anýlar taptaze dururken henüz Nasýl gülümseriz olacak iþ mi Denizin dibine vurdu da gemi Hepimiz birlikte daldýk girdaba Ölüm tek kiþilik deðilmiþ baba
Bilirim siteme hacet yok keza Annemin halini görsen es kaza Dönüþü olmayan yokluða maruz Ne desek teselli edemiyoruz Alýþmak öyle güç, öyle boþ çaba Ölüm tek kiþilik deðilmiþ baba
Ortadan ikiye bölündü sanki Yarýsý seninle yarýsý kendi Eylüle varmadan çöktü ya ayaz Acýya bulandý son gününde yaz Kalbimiz seninle girdi türaba Ölüm tek kiþilik deðilmiþ baba
19EYLÜL2016/NÜS
Sosyal Medyada Paylaşın:
NÜS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.