sensiz yedi tepeli bu þehirde gözyaþlarýmla yokluðuna haykýrdým , ey mavili gizemli düþüm. yangýnlarýmý duymazdýn. emanetindi bana can veren. her gece hayaline sarýlýp da yattým kaç kez yataðýmdan sýçrayarak uyandým. boðazýn derin mavi sularýnda boðuldum. sen uzak iklimlerde bizden habersiz hayata ben bir þiir besliyordum. þimdi hangi söze sýðýnsan da,bana anlatma.. ey mavili gizemli düþüm sen hep uzaklar da kal. yokluðuna artýk alýþtým.. sensiz yedi tepeli bu þehirde olur da gelirsen. yürüdüðümüz kaldýrýmlara sor beni, mazinin tozlu raflarýna astým resmini.. parçalanýrken ruhum ,duvarlarý yumrukladým. ey mavili gizemli düþüm beni bana býrak ,anýlarda kal.
Sosyal Medyada Paylaşın:
aslan güney Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.