Hüzzam topraklar

Yoruldum üstelik bütün geceler
soluk bir masa örtüsü gibi duran benzime bakýp
yaþamak diye üstüme yapýþýp kalan gülüþün
hüzün kokuyorsa bir þehir kimin umurunda sevgilim
siz beni bundan gayrý bir baþka sevin dedim
yoksa gitmeyi buralardan ben hiç istemedim

öyle ya susmuþ kalmýþým güvercinliklerde
has buðday kokusu geliyor burnuma uzaklardan
sebepsiz uðurluyorum bütün gölgeleri yerden göðe kadar
artýk masamda balýklarýn parlak gözleri olsun diye
eski þairlerin sözlerinden alýntýlarla uðurluyorum seni
donatýn türküler ve ateþ sularýyla þen þakrak evreni

yaz bitiyor usul usul gün erken kararýyor
az kaldý sahilde yalnýz bir adam olmaya artýk
eli ayaðý çekip kimsesiz mendireklerde
tekirler ile yakamozlar kovalamak da lazým
bir tespih bir kasket ve bir baþka hayat için
yollara düþen beþ insan evladý için baht dileyin

bir güvercini kim sevmez ki hem kanatsýzsa
bu kadar tarumar olmuþken gökyüzü uçulamamaktan
lila gölgelerle sarmaþ dolaþ olan kadýnlar
ruz-i mahþerde sanki rastýk çekiyorlar gözlerine bensiz
bu dünyada kavuþamadýklarý adamlar için
evreþe yollarý dar diyorum da hala inanmýyorlar

sahi kim aldanýr bilmediði bir mevsime
gömleði çýkartýp kazaðý neden giyer yangýndan çýkmýþlar
aðaçlar yaprak dökerken yollarýmýza
bütün çýplaklýðýyla hakikat güncesidir takvimlerde güzün
sen durmadan ellerini çýrp ben ardýndan geliyorum sevdiðim
denizden yol buldum küfürden ilham aldým yalnýzým

aniden kesiliverdi sesleri çýlgýn böceklerin
sivrisinek výzýltýlarý ve kurumuþ çamaþýrlarýmýz balkonda
baþý boþ anýlara benziyorlar nedense huysuzum
huzursuz pencerelerden bakýyorum yollara
üþümeye baþladým gittiðiniz yerlere beni de götürün
anneler saçlarýný yolup aðaçlar yapraklarýný dökerken



Sosyal Medyada Paylaşın: