Akmayan pýnar oldun dað baþýnda kar oldun Yar seni ben beklerken gittin ele yar oldun Evvel ahýr böyleydin sandýn bahtiyar oldun Sensin benim ecelim kader felek neylesin
Sende hiç vefa yok mu üzdün cefakar oldun Yeni buldum sanmýþtým þimdi cezaný buldun Ne akýl var ne izan kendin edip sen buldun Kötü huy bezdiriyor buna þair neylesin
Ýhanet kor bir ateþ yaþadýn sen de gördün Gözlerine vurgundum sanýrým bakar kördün Niçin kýrdýn dalýmý madem ki seviyordun Sen soldurdun alýmý kara sevda neylesin
Þimdi git te bul ara meydan oku yýllara Hep böyle kalmaz gençlik sen de düþersin dara Sen soldurdun ömrümü mazi içimde yara Ne usta hastaymýþsýn buna tabip neylesin
Yüksel Nimet Apel 27/Haziran/2009/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.