lâf kalabalýðý dar bir oyuktan
geçiyorum dünya yýldýz
tozunu serpiyorum üstlerine
at gözlüðü takanlarýn
en kýrýlgan yerimden çekiyorlar
ayýrmak istiyorlar tenimi candan
kalmýyor yine de bu hýr gür arasýnda
þiir çiçeði sapsýz
durup bakýyorum çiçeðin yapraklarýna
nasýl koyu kýrmýzý
bu kargaþa arasýnda
içini çekerek büyümüþ
lâf ebeleri elemeden sözcükleri
yýðýyorlar þiir baþlýðý altýna
aðlamaktan gözleri þiþ sokaðýn
üþüyor içimde tomurcuklanan filiz
tökezlesin isterdim þiir basamaklarýna
öyle çýksýn odsuz söz
önce yansýn köz olsun
sonra yaksýn çýrayý
11. 08. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.