Hep giden çoðalttý yalnýzlýðýmý Hep, bilirim ustam. Giden mavi bir gün býrakmýþ sanýp penceremde nasýl deðiþtiðini anlayamadýðým O gri günlerde, unutulmuþluðumu kendimden bilirim.
Ayak seslerinin sustuðu kapý aralýðýndan girdiðinde ne raký balýk oluyor insan ne gitar telinde þiir ne de bir çocuk resminde roman
evrensel bir yalnýzlýk var mý bilinmez ama sessizlik koyulaþtýkça acýya dönüþen öyküler yazýyor hayat dünyanýn nefesi daralýyor sencil olmayan sokaklarda düþlerin olmadan uyanýyorsun bir mevsim geçiyor yanýndan uçurtmalar havalanýyor omuzlarýnda aðlýyorsun
sonra eski kamyonetini buluyorsun naylondan hani önü kýrmýzý kasasý mavi olan çocukluðunu yükleyip kasaya gidiyorsun ardýna bile bakmadan
ve insan hep çocuk kalýyor USTA
ALÝ KURT
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali kurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.