Adamým...
yüzü gözü
sakallarý bile aþk kokaným..
bilmem kacýncý kez gidiþine kapanýyor avuçlarým
kaçýncý soluksuz yalvarýþlarým
genzimde dizilip duran
kaçýncý dilsiz haykýrýþlarým
kaçýncý gece bu bazen titreyerek aðladýðým
bazen de cehennemlerde yandýðým.
Adamým...
elleri
avuçiçleri
týrnak dipleri bile huzur kokaným...
bilmem kaçýncý aklýmý alýþýn bu
kaçýncý kez ruhumu tütsüleyiþim
kaçýncý karanlýk bu yüzümü týrnakladýðým...
ah adamým
kaç defa çaðýrdým seni bu sayfalardan
duyabilseydin harfleriminin çýðlýklarýný
bu ömrü ömrüne yaðmalaz mýydým ?
Adamým...
’bir yaný ölüm
bir yaný kalým’ savaþým...
sorma halimi
býktým usandým yaþamaktan
yoruldum nefes almaktan
yüzümün ýslaklýðýný gözlerimden bilme
tutamam
aðýr gelir ýslak sýzýlar
yýkýlýr bakýþlarýmdaki kýrgýn çizgiler
saklayamam boyun büktüðümü
dilimi yakar kýzgýn cümleler
ateþi daðýlýr içime
söyleyemem
bütün suç
parmak uçlarýmýn kana bulanan yüzü gözü
sen kendinden bilme içimin siyaha büründüðünü...
Elysa..