"Unutulmaz deme bana,unutulur " diyen Esmeray’larý dinleyerek büyüdük.O nedenle yeri geldi en derin yaralarýmýzý en büyük kahkahalarýmýzla örttük...
"Git ona git benden selam söyle" diyen Nilüfer’leri dinleyerek büyüdük.Ýþte o yüzden son piþmanlýklarýn fayda etmediðini, yüz kýzartýcý bir duruma düþmemek için düzgün adýmlar atmamýz gerektiðini gördük...
"Arkasý gelmez dertlerimin,býktým illallah" diyen Erkin Koray’larla büyüdük.O nedenle kaderin bir gün bize de gülebileceði ihtimaline büründük...
"Kemancý baþýmýn tacý" diyen Tanju Okan’la hüznün dibine daldýk, "Artýk sevmeyeceðim,bütün kabahat senin" diyen Neþe Karaböcek’le sevgiliye isyan bayraðý açtýk. Nebahat Çehreyle "Büklüm büklüm" oldu boynumuz, Esin Engin "Bana ellerini ver" ile huzur buldu ruhumuz. Münir Nurettin Selçuk "Aziz Ýstanbul" derken daha bir sevdik Ýstanbul’u ve Uður Akdora "Neler oluyor hayatta" diye sorduðunda sorguladýk eðriyi,doðruyu... Seyyal Taner "Son verdim kalbimin iþine" ve Gülden Karaböcek "Sevmez olaydým" dedi diye pes etmedik. "Böyle bir kara sevda kara toprakta biter" diyen Selma Hünel gibi direndik.
Biz 70’lerin çocuðuyuz...
"Eþkiya dünyaya hükümdar olmaz" diye diye ekmek ve tüp kuyruklarýnda çocukluðumuzu yolcu ettik... Can Çalýþkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Can Çalışkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.