telkin et beni bu aþka ya da býrak kirpiklerin parçalasýn sinemi
suyun kudretine ekmeðin bereketine ateþin hükmüne yemin ettim topraðý d’eþen bilge karýncalara peygamberi gizleyen örümceðe özendim kanatlandým yedi iklimin üstüne güvercin gibi yetmedi
a þ k
biraz t’uzaktý gözlerimin zembilinden düþen aðrý bu yüzden sesim içime aktý
irkildim hasretin sancýsý yüreðimde sýzlayan bir düþ sonu belirsiz bekleyiþlerin iç çekiþleriyle kudurdu iþte Marmara dudaklarýnýn deðdiði bir çay bardaðýnda hüznü yudumlarken ahvalim cehennem yokluðun talan
a n l a
h’iç çekiyorum adýnýn geçtiði her mýsra da sanki dünya yýkýlmýþ da bir tek sen kalmýþsýn göðüs boþluðumda
çürüyor dilimde sana dökülen her sözcük yutkunamýyorum artýk bu özlemi ah yar çek yüreðimin pimini
tavan arasýna sýkýþtýrýlmýþ köhne bir eþya gibiyim bu dünya da ahraz bir gülüþ atýp geçiyorum ah bilmiyorlar içimde kopan zelzeleleri moloz bir aþk yýðýnýyým þimdi
y â r
dur gitme ! gidersen kökünden sökülmüþ çýnar gibi devrilirim yollara gündüzüm geceme karýþýr ve hiç bir ölüm p/aklamaz beni
susma/sana yâr geceye mülteciyim sessizliðinde bir yaným sarp uçurum hasretin ölüm ah ölüm
korkular içimde bitimsiz sanrý dilimde pas tutmuþ isli bir þarký gözlerime tüneyen zehir zemberek gidiþler yürekte mýh beyinde vaveyla
bir nefeslik daha kal sonra dökülsün boðazýma yutkunamadýðým aþkýn her zerresi sicili bozuk alfabeler türesin münzevi susuþlarýmda sen yine de seni bana baðýþla
yitirdim elimde avucumda kalan ne varsa senden hatýra ’s e n i s e v i y o r u m ’ cümlesinden b’aþka
bir ömürlük daha kal sesinin týnýsýndaki o ürperiþ adýna yüreðime kondurduðun öpüþ hatrýna ses ver feryadýma gitme yâr býrakma
Barýþ Çiçek Sosyal Medyada Paylaşın:
lirikyalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.