Kopsun Artık Bu Fırtına

Kopsun Artýk Bu Fýrtýna


Yine geldim huzuruna,
Kalbimdeki ayný yükle,
Dilimdeki ayný düðümle,
Yine boþa geçmiþ anlarýn aðýrlýðý sýrtýmda...
Sebebsiz terkedilmiþ bir dosta döner gibi mahcubum,
Kendimi aklayabileceðim bir bahanem yok yine...
Dilimdeki düðüm çözülmüyor,
Özüme vurduðum sedler kilitlemiþ dilimi...
Aþamýyorum sedleri
Kalbime öylesine yük ki bu sedler
Aþamamanýn ýzdýrabý öylesine aðýrki...
Sanki onlarý aþsam içimde fýrtýnalar kopacak,
Sel olup akacak ruhum sana...
Özüm kurtulacak onu hapseden duvarlardan,
Özgürlüðünü haykýracak tüm evrene,
Artýk kýskanarak bakmayacak
Senin yarattýðýn fýtrattan ayrýlmayan aðaçlara ve kuþlara...
Ama aþamýyorum bu sedleri ,
Atamýyorum benliðimdeki bu aðýrlýklarý,
Çözülmüyor dilimdeki düðüm...
Ey en gizli yakarýþlarý duyan!
Damlalarýný süzdüremeyen yaðmur bulutlarý gibiyim...
Kopsun artýk bu fýrtýna...
Benliðimdeki aðýrlýklar kalksýn artýk...
Yýkýlsýn özümün önündeki tüm duvarlar...
Aksýn artýk ruhum sana...

Sosyal Medyada Paylaşın: