Dün gece yürüdüm þöyle biraz uzun uzun baktým karanlýða, arkasý kesilmeyen sorularla, küçücük bir ümitle, O bilinmeyen belki beni duyar diye... Çaresizlikten mi bilmem, saydým sonra birer birer göz kýrpan alaycý yýldýzlarý ve yolladým her bir numaraya cevapsýz bir soru ayrýca Ardýndan haykýrdým delice "cevap veremeyen kaybolsun" diye. Þimdi içimde bir vicdan azabý acýtýyor canýmý kaybolmuþ çünkü tüm yýldýzlar bu gece karanlýk sarmýþ etrafý...
Sema Krebs
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sema Krebs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.