Suskun bir güne daha gözlerini açmak Bir savaþtan arta kalmýþ çaresiz yorgun gibi Gecenin gölgesi yürümüþ sanki sabahýn peþinden Yine yýðýldý umutlarým enkaz gibi önüme...
Duvar diplerine yýðýlmýþ Ucuz sözler süpürüyorum eþiklerden Yine o koku geldi burnuma...
Nefret bilerken anýlarýmý Düþ artýklarý seriliyor önüme Bir karabasan örtüyor sanki üzerimi Umuda aþerirken baharlarým Kuþlar kanatsýz çýrpýnýyor Boyun büküyor çiçeklerim...
Zýlgýt çeken türküleri taþýmýyor artýk kulaklarým Bir çocuðun kýrýlmýþ oyuncaðýndan vazgeçmesi gibi Vazgeçiyorum artýk herþeyden...
Öyle bir yerdeyim ki Bütün korkularým zifiri karanlýklara göz kýrpýyor Öyle bir alýþtým ki gözyaþý kurutuyor yalnýzlýðým Sýrtýmdaki yaralarýn acýsýný bile hissetmiyorum Küfretmiyorum artýk kulaklarýmý çýnlatan Küçük bir kýz çocuðunun hiç/kýrýklarýna...
Þimdi kolkola girdim tenhalýðýmla Tek Gardiyaným yalnýzlýk Hani benim gözlüklerim Hani benim takma diþlerim Bir ihtiyarýn gölgesine sýðýnýp Sonsuza dek uyumak istiyorum...
Ayfer Aksoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayfer Aksoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.