Tut Yaşlarımdan Efendim

Unutuldu yazýlan o aþk þiirleri,
Karalandý o beyaz kaðýtta ezgili mýsralar,
Kýrýldý o geceleri þaha kalkan kalemler,
Yumuldu o uykusuz kalan buðulu gözler,
Dindi artýk o saðanak sevgi yaðmurlarý.
Atmýyor artýk þu sol yanýma sýkýþýp kalan...
Ne yaný vardý senden aþaðý kalan,
Ne derdi vardý sana yanan,
Ne yaþý vardý gözünde sana akan.
Ne bir ezgi,
Ne bir türkü,
Ne de bir þiirdi dedi.
Tek derdi sen idin.
Sesin idi,
Nefesin idi.
Tek iþitmek istediði,
O iki dudaðýn arasýndan çýkan,
Ýki çift kelamýn idi,
Hitabý ben,
Muhattabý ben,
Mefulü ben,
Nidasý ben olan.
Kýsýlýrsa sesin,
Gözlerin söyleyiversin.
Dile gelsin gözlerin,
Anlatsýn gözlerime,
Yüreðimin tadamadýðýný tatsýn gözlerim.
Kalp sussun, gözler konuþsun.
Kalp hissiz kalsýn,
Gözler sevsin, hem de delicesine
Gözler kalp deðil ki çarpsýn,
Sevsin endiþesiz.
Bebekleri fýrlasýn hatta, yuvalarýndan
Tut katrelerimi efendim!
Süzülürse gözlerimden bir damla yaþ,
Býrak avuçlarýna aksýn.
Bilirsin;
Þairin gözlerinden süzülen her yaþ,
Bir aþký öldürürmüþ aslýnda.
Tut yaþlarýmdan efendim!
Bir baþka aþk ölmesin,
Gözlerimden... Moses
Sosyal Medyada Paylaşın: