Yine o hüzünlerin saðanaðý doldu yüreðime
Siyah gözlerinin karanlýðý çökmüþken kentime
Özlemdir geceyi andýran bulutlar dolduysa mabedime
Zikrini unutmuþ ki leblerim; efkâr dolandý dilime
Yar kara gecelerde matemdir saydýðým yýldýzlar
Yanaklarýmda esen imbattýr egenin türküsü
Kýzýlýn gölgesinden çalýnmýþ allýk misali
Titriyor gamzede özlemin o pembemsi büyüsü
Renkleri sayýyorum hasret saatlerinde
Nereye dönsem kara, kara bakýyor
Densiz þiirler,
Acýnýn kahreden çehresiyle
Sonra aðlýyorum, aðlýyorum saðanak mevsimiyle
Resimler seriliyor baktýðým her þeye
Unutmanýn adýna cinnet diyorum
Yokluðuna gurbet, ayrýlýða þiirler yazdým ya
Beklerken yollarýný sýla dediler adýma
Ben adýmý unuttum
Buðulu gözlerde tüten efkârým
Leylasý olduðum gün divanesiyim sensizliðin
Kime sorarsan sor raks eder elvan, elvan hislerim
Hep o Ýbrahim’den kalma ateþle demlenmekteyim
Nuray AYHAN…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.