Sonbahar kuşu-2

Dokunma ey hayat bunca kahrýna dayanan sonbahar kuþuna
Gün oldu tuz döktün, sirke döktün , acýmadýn garibin gözyaþýna
Duman çöker, kar yaðar yaþam miadýnýn ufuktaki taþýna
Ne aðlatmaya, ne güldürmeye uðraþma artýk boþu boþuna

Sonbahar kuþlarýnýn yürekleri ezgin, kanatlarý yorgun
Mazisi isimsiz gazi, ne kýrgýnlýðý var, ne kimseye dargýn
Dediði; bilgeliði veren insana ne mektep ne maariftir
Halden bilen, gönül dilinden anlayan anca bilge ariftir
Nadan olandan, beklemek ise, acý çekmektir boþu boþuna
Dokunma ey hayat denen gül, gel dikenini batýrma, acýtma
Merhamet dilenmiyor senden, sevgin yeter sonbahar kuþuna

Ey hayat gülüm, mevsim sonbahar, hazan aylardan kasým
Akacak olursa, yakacakken yüreðinden damlayan gözyaþýn
Biliyorum, birazcýk üzüntüyle diyecekler sana, sað olsun baþýn
Ama bilmeyecekler; tuzlu mudur, tuzsuz mu... ekmeðin aþýn!..

Mustafa (muster )
Sosyal Medyada Paylaşın: