O güldən gedir...

Dünya həmən dünya, qardaþ nədənsə,
Ýnsan cýlýzlaþýr, ar əldən gedir...
Ýnsanlýq adýna yamaq olanlar,
Þər-böhtan tərəfə əzəldən gedir...

Ýnsandýr daðýdan ormaný, düzü,
Ýþ ilə düz gəlmir, dediyi sözü,
Talana qalýbdýr dünyanýn özü,
Nə olur insana, əməldən gedir.

Baþýmýz üstünü çən-duman alýb,
Ýnsan, insanlýðý tələyə salýb,
Dünya özündədir, necə var qalýb,
Qýsa ömürümüz də ay, ildən gedir.

Gənclik illərində canýn “yar” alýr,
Ýllər çox tez ötür ömür daralýr,
Vaxt yetir yarpaq tək ömür saralýr,
Sevdiyi həyatdan, bu eldən gedir.

Bayram da çox gəzib, çox da dolandý,
Həyata baðlanýb, eþqə calandý,
Bir ömrü var idi, o da talandý,
Ýnciyib sevdiyi, o güldən,gedir...


Sosyal Medyada Paylaşın: