sen papatya’ya vurgun papatya ve ben sana, anlasana.
yolma, baþýna taç yapýlan o güzelim yapraklarýný "seviyor" "sevmiyor" diye.
bak ve gör artýk aþk ile mutluluk yalnýz papatyayla senin þifalý kokun da gizli.
nicedir papatya olmuþ burnumda tüter sevdalýk kokun ve çiçek tenin.
sarýsýnda beyazýnda elvan elvan hep "sen" kokarsýn.
tabiatta ahenktir uyumla birleþmiþ gelincikle sen yani papatyayla ben.
ellerin gönlüm gönlün ellerim olmuþ.
aldým, aþka susamýþ, kurumuþ hasretinden kurumuþ hasret hasret çatlayan bu çorak dudaklarýmý benden bile kadim o yorgun acýlarýmý mayýnlý bir çiçek tarlasýna gömdüm, sonra; bir gelincik çiçeði edasýyla kan kýrmýzý açtým sana anlasana.
aþk sensiz, yaþam sonsuz ölümlü olan biz biziz toprak ananýn, hayat bahçesinin kýrýlðan sevda çiçekleri.
ömrümüz, papatya sapý kadar çok kýsa! gel bir papatya formatýnda güneþim ol fotosentezle beni, gözlerinin ýþýðý dudaklarýnýn ýslaklýðýyla kokla.
gelinciði ve beni, hep cömertçe verdiðin o deðer kadar, bir "keþke"ye deðil ; "yaþanmýþlýðýn"a özenle sakla..
17/19:03:2016.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.