BIRAKTIĞIN YERDEYİM...

kara hüzündür gülüm duruþundaki gizem
saklanýyor geceye mateme bürünerek
yürüyor adýmlarýn meçhul tenhalýklarda
yüreðim bir kýrmýzýya kan veriyor be gülüm

kalan bütün yazlarý alarak güneþimden
saçtýn þakaklarýma binbir zülüfli aklar
býraktýðýn yerdeyim bir ceset bir muamma
ölüm müdür gözüme sürme diye sürdüðün

dudaklarým kanadý kýrýk gülüþlerimden
sorma bu acýnýn adý nedir ne deðil
tarihler yazmadý ki bir infilak bir devir
unuttuðun yerdemi gökyüzünde mi seyir
bilemedim bende mi bu deli kanlý zehir

gurbeti salsanda saçlarýnýn ucuna
vursam kendimi aþka Leyla Mecnun tahtýna
sevdamý bir uveykin sýrtýna hamallasam
yazdýðým fermanlarý yüreðimden okusan
muammalar yüzümü çizsede acýtarak
bir çýkýþ bulsam yine cehennem soluðundan

geceye vurdu yüzün esrarlý bakýþlarýn
kalbimin aynasýnda çözüldü sýrrý aþkýn

N.A ( 03/2007)
Sosyal Medyada Paylaşın: