Hayat Treni Tüketiyor yollarý gidiyor birtren bozulmuþ raylarý tutmuyor hem fren gelmiþ kalkýþ vakti, çalýyor acý acý siren ne ineni belli ne gideni kara trenin
Dizilmiþ vagonlar gidiyor uzun uzun takýlmýþ hülyasýna duraktan duraða akýp gidiyoýr peþi sýra dalgýn gözlerim kara bir tunele giriyor diniyor sesi frenin
Erite, erite çelik raylarý tüketiyor duraklarý bilinmeyen bir durakta noktalanacak bir anda gün olacak olmadýk olacaðýz ilah zamanda dedik ya hayat treni buyolu açýk olsun her gidenin... Ekim 1989/ Elazýð
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafa ertürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.