KURGULANMIŞ OYUN

Udumun telleri hangi ara buz tuttu,
Mýzrap harap,
Dünya bitap.
Bu aralar,
Taksim geçmiyor ki hayat,
Sesimde ne bir tat
Ne de içimde bir inanç.
Savaþýn bilançosu aðýr,
Haykýrsam da kulaklar saðýr.

Zaman yarasalarýn kör gözlerinde esir,
Deniz yok olma aþamasýnda,
Belki de yosun kokusuna hasret kalacaðým.
Martýlarýn koylardan göçüþüne þahidim, 
Dalgalarýn pes ediþine, 
Balýklarýn karaya vuran
Çocuklara eþlik ediþine,
Analarýn yürek yakan aðýtlarý,
Yaðmur bulutunda
Þimþekler çakýyor, 
Anladým ki cehennemin tam ortasýndayým.

Fosilleþmiþ düþüncelerin, 
Aðýr aksak zincir þýngýrtýsýný duyuyorum.
Cadý kazanýnda kaynayan
Sefillerin çýðlýðýný, 
Tüyleri koparýlmýþ,
Tütsülenen güvercinin haykýrýþýný,
Zeytin dallarýna linç giriþimi yapanlarýn
Kahkahalarýný duyuyorum.

Uyumak,
Rüya görmek,
Ne kadar da yabancý.
Masallar ise hepten yalancý,
Kurgulanmýþ oyunda, 
Mýzýkçýlýk yapmak istiyorum, 
Arkamda duran
Boþluk yalancý...

H. Çiðdem Deniz.
Sosyal Medyada Paylaşın: