Ah Ýstanbul Ne çare uzaktasýn Boðaz uzakta Geçen mavnalar, tekneler, kayýkçýlar uzakta Kýlavuz kaptanlarýn selamlarý saklý Sen uzaktasýn iþte Ben sana yasaklý. Kim bilir nasýl özlemiþtir kaldýrýmlar Ayak seslerimden uzak, mahmur Ne tüpçünün arabasý geçiyor Ne “Fasuliye! ” diye kýsýk sesle baðýran satýcýlar Sütçüler ellerinde zil çalardý Akþamki yaðmurdan kalan gölcükleri Küçük, sevimli köpekler yalardý. Fide halini hatýrlarým ormanlarýn Þimdi dumanlarýnda feryatlar yükselir Ah! Ýstanbul, ah! Belki bu eller sana dokunmak için Kýrar zincirleri, oraya gelir. Kýrmýzý, sarý, yeþil Trafik lambalarý vardý Sebebini çözemediðim þu kýrmýzý var ya Durur durur suratýný asardý. Bu kadar araba da yoktu Heyecanýna maðlup bakýþlar binemezdi Nerede otobüsler, metrobüsler Þimdi bütün gölgelerde Albenilerini takmýþ sýcacýk öpüþler. Çýðlýk çýðlýða Martýlara aðlamayý öðreten Ýstanbul Deniz üstünde denize hasret Hatýrladým yine sen oradasýn Her gün sonu olduðu gibi Bak güneþle birlikte yine çöküyor kasvet.
Turgut Uzdu
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.