GİDERKEN ( ÇOCUKLUĞUM )

sallanan atla gidilir mi uzaklara.!

..

gidiyordum
sarý sýcak günden ayrýlmýþ
karanlýðý küflü bir zaman almýþtý

hangi peronun yalnýzlýðýna sýðýnsam
hangi limandan kalksam uzak bir sessizliðe
yada hangi otobüsün buðusuna binerek gitsem

derken..

kahrolasý kentin
arka kapýsýnda yakalandým çocukluðuma.!

farklý bir resimle çýksaydý karþýma,

öyle yýkýk durmasaydý
vurmasaydý alnýna yetim ayýn öksüz ýþýklarý
gözlerinde annemin gülüþü olmasaydý
dolmasaydý yanak çukurlarýna tuzlu yaðmur
babam, babam Haziran kokmasaydý
ve düþmeseydi dudaklarýndan
o ilk yazdýðým "ÜÞÜMEK" þiiri

kafamý aralýðýn pusuna vura, vura gidecektim..

hep o içine kapanýk haliyle
sýrtýnda çabuk büyümüþlüðü
ve
saçlarýna karýþmýþ rüzgarý görünce
cebimden çýkardýðým bir düþü verdim ona

bir ihtimaldi zaten bildiði, bilmediði herþey

saklambaçlara saklayýp, kaybettiði vakitlerde
sarkaçlar altýna tünemiþ umutlarda bulurdu kendini
kimselere söyleyemediði o sübyan keder oyunlarýyla
en çokta kirpiklerinin ucuna astýðý bayramlarla mutluydu

hiç öyküsü olmadý mesela
kýrýk dökük utanmalar içinde
saplantýlý masallarda koþardý

dizlerinde yaralar
kabuklarýný soyduðu yaz rutubetlerinde
acý duyumsamanýn
deðiþik renklerini öðrenmeye baþladý

canýný yakýyordu aþk sandýklarý
canýný yakýyordu yedinci yaþý
canýný yakýyordu ölü bir adamýn
duvardaki yakýþýklý fotoðrafý

bana, geçmiþten olan
en zararsýz olandý

ve gidiyordum
paslý sokak tabelasýna
kirli camekanlara
çingenelere
caminin bankýna
lal bakýþlý sahile
hoþçakalýn diyerek
toz, toprak yuttuðum sevgi seslerinden
aklýmdan, fikrimden, zihnimden geçip
yüreðimin þark sürgününe atýyordum beni

olasý hayaller kurduðum katýksýz ömrümde
bir çocukluðuma sahip çýkamadým

ön yargýlý hurafe alýþkanlýklardan
boynu bükük suskunluklardan

yasaklý bir yaþamýn yasaksýz uçurumundan
onu almadan býrakýyordum bütün hüzünleri

/ anladým ki
büyüdüðünde çocukluðun ölmezmiþ /

denizin tersine akan sularýna yaslanarak
bir çiçeðin özünden süzdüm elveriþsiz zamaný
gidenler gelmiyor, gelenler hayal yýkýyor
dillere yapýlmýþ balkonlardan yalanlar düþüyor

ve gitmek
insanýn sadece kendini terketmesi oluyor..

boþverdim
kandýrdýðým gitmelerde ki ucube düþleri

onca talan
onca ihanet
onca resmiyetsiz boþlukta
bana çocukluðumu armaðan ederek
kaldým
bu kahrolasý kentin sessiz anýlarýnda


..

bir daha çocuk olmaktý belkide
o lanet okunan hayata
bir çift gözle tutunduðun kayboluþlar..belkide!

Bülent ASLAN (aslan bülent)
****
Edebiyat Dünyasý seni asla unutmayacaktýr. Bir köz düþürdün yüreklere. O nefis þiirlerin birer anýt gibi çakýlý kalacaktýr belleklerde. Þiir pek sevmem lakin sen ve þiirlerin en sevdiklerimin baþýnda geliyordun. Siyah bulutlar içinden yaðsýn bütün yýldýzlar üstüne Can Bülent Aslan.
Sosyal Medyada Paylaşın: