ruhunun susuzluðuna çözüm arýyordu
mýsralarýn labirentlerinde
birileri mutlaka birþeyler yazmýþtý
kendi kaleminin yazamadýðý
binlercesi çözümlenmeyi bekliyordu
hece hece bilmece
sayfa sayfa karanlýk
avuç avuç gri
ümitvar birþeyler diyordu
ne olur birþeyler yazýn ümitvar
kirpiðinden süzülen damlada
asýlý kalmýþtý bir sevda
dost çelmesiyle düþmüþtü
yolunu kaybeden bir gölge
özlenen hep geçmiþ
beklenen hep gelemeyecek olandý
isyanýn sesi hep yüksek
adaletin sesi hep kýsýktý
yüceltmek için kendi varlýðýný
hendek kazýyordu küçümsediklerine bir kalem
daha önce yazýlanlarý bilmeden
’pamuk ipliði ile baðlamýþlar bizi
düðüm üstüne düðüm þöyle dursun
bir çalým bir kurum hepimizde ’
’aðýr aðýr çýkacaktý merdivenleri’
umarsýzca ezdiði filleri göremeden biri
’eteklerinde güneþ rengi bir yýðýn yaprak’
ve göðe uzanýp dokunacaktý yýldýzlara
savrulurken boþluða ayaðýndaki toprak
’akþam erken iniyor’du buðulu yüreklere
’üzgün kentler aranýyordu ayrýlýklar için’
sokak lambalarýnýn ýþýðýnda
kendini bulma çabasýna dönüþüyordu efkâr
’kaldýrýmlar içimde yaþayan bir insanlýk’
ne için yazýlýrsa yazýlsýn
bütün þiirlerin yolu aþka çýkýyordu
ateþi güle külü ateþe döndüren
o kadar da emindi ki kendinden
’Ýbrahim’in atýldýðý kor benim...’
yaðmur yaðýyordu çisil çisil
þiirlerden uzaklaþýp açtý pencereyi
buruk bir tebessümle mýrýldanýyordu
gözüne kaçan damlalarý silerken
bizi ’böyle havalar mahvetti’
3mart
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.