mutluluðu sesindeki hüzünde býraktým
umut kuþlarý göç ediyor göðümüzden
yokluðun çoðaldýkça azalýyor bahar muþtularý
kuru bir ayaz sarmalýyor içimizdeki ateþi
dünya dönüyor mu sahiden
bulutlarýn gözyaþlarý dövüyor sokaklarý
pempe, eflatun þemsiyeleriyle gezmeye gidiyor hanýmlar
flu resimler perdeleri týrmalýyor
orhan babanýn sesi kulaklarýmda
"dermana gücüm yok "
çekil yolumdan diyor kýrgýn kadýn sesi
çok özledim diyen erkek sesi daha kýrýlgan
galibi olmayan bir savaþýn öðlen ajansý
annem yok sen yoksun
deniz yok martý yok
ama deniz kýzlarýný yolluyorum koynuna
bilmelisin artýk
benden bana bile hayýr yok
ve martýlar kan içiyor avuçlarýmdan
bu son çýrpýnýþlarým yaralý kanatlarýmla
azgýn sularýn üzerine kurulmuþ asma bi köprüdeyim
korkuluk diye uzattýðýmda ellerimi
ellerine dokunuyorum
çekil yolumdan bekleyen adam
düþersem boðuluruz
en büyük yalancý zamaný selamlýyorum
geçer diyen muhteremleri de
yakýndýr çiðdem çiçek açmasý
sevmesi hak olan sevgililere gelsin bahar
yine
yeniden
biz kýþlarýn koynunda uyanýrýz kabuslara
yine
yeniden
kk
son çöp kalana kadar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.