Ya Allah dedikçe, titredi dağlar,
Çıkan sesle nefes, nur’a emanet,
Üstünde yaşadı, asa musalar,
Sır yüklü kelâmlar, tur’a emanet...


On asıra yakın, hayat sürüldü,
Tufan günü gemi, nuh’a emanet,
Tüm alemin canı, onun yüküydü,
Olanca zürriyet, duh’a emanet...


Baharda canlanır, tümden tabiat,
Olan biten yağmur, sel’e emanet,
Güzün belli olur, gerçek hakikât,
Sararmış yapraklar, yel’e emanet...


Devirler değişti, bu nasıl hikmet,
At avratla silah, el’e emanet,
Hepsi bizim için, büyük bir nimet,
Şimdiki namuslar, bel’e emanet...


Hiç ağır konuşma, yoktur kemiği,
Kem sözün her biri, dil’e emanet,
Korda bırakırda, yakar dipdiri,
Ateşdeki bülbül, gül’e emanet...


Her yeri kan gölü, ölüm deryası,
Direksiyon dümen, kol’a emanet,
Tanınmıyor artık, kural levhası,
Bu çağın vebası, yol’a emanet...


Kalbim temiz diye, boşa avunma,
Oysa nefsin çoğu, göz’e emanet,
Ben bilirim deyip, birde kasılma,
Yalan yalnış herşey, söz’e emanet...


Ölümsüz değilsin, birgün bitersin,
Gül cemâlin yalnız, yüz’e emanet,
Sarsılmam sanırsın, niye inlersin,
Koskoca dağ dahi, düz’e emanet...


Kâlü belâlardan, bir ruh verildi,
Bedendeki canın, rab’be emanet,
Ölüm günü geldi, rahmet denildi,
Tüm hayatın selâ, ses’e emanet...


Tükendiğin anda, gelir ahiret,
Soluğun nefesin, su’ya emanet,
Bittiğinde bilki, kopar kıyamet,
Kalk üfle emriyle, sur’a emanet...
-----------------------------------
2. Kıtanın 4. Dizesindeki

DUH : Çorak, otsuz ve çıplak arazi,.
Yapraksız ve meyvasız ağaç.

- - - Gurbetten Bir C A N ! - - -
- - - - - - Gizemlikartal - - - - - -