Gerçeği yansıtmayan şiir hurefe'dir."

Son ses kalbinin müziğini açan karton satıcılarının, ekmek kavgasını anlatamıyorsan ve kulakların sağır ise bütün gerçeklere ,dinlemiyorsun demektir doğanın çaldığı şarkıları.


mahallenin çöpleri,
bir kağıt bir kalem birde hesap makinesi idi
çocuklar ,yeşil doğanın, kodunu öğrenmeye yeni başlamış, tombul elleri ile çöpleri karıştırken
geri ye dönüşebilen hayatların hikâyesini okuyordu


Gelinlik provası yapılmış Nalan'nın bütün umutları
parlak taşlar döşenmiş , el emeği ile süslenmiş bembeyaz bir yuva idi .

Ahmet göğsünün üzerine takılmış çiçeğini
hayallerinin üzerine basarak ezdi ve attı çöpe

Nalan daha yeni Uğurlamıştı Mehmetçiğini
on günlük asker idi. Bir mektupla hayatının geri kalanını bırakmıştı toprağın kokusuna
mektubunda şunlar yazıyordu

Biliyorum anne !
sen bu mektubu aldığında ben bu dünyadan ebedî olarak gideceğim .
kısa ömrümü, göz yaşlarını izleyerek geçirdim
hayat bana derdimi anlatacak kadar yazmayı öğretti
yaşamayı öğrenemedim,
Şefkatin üzerime giydiğim bir kefen olmuştu
vakti gelmişti gitmenin,
vakti gelmişti anne!
babamdan kalan borçlarını aldığın tazminatla öde
bu canım yüreğindeki vatan için sağolsun

Nalan çöpe atılmış gözlerinin rengini hiçbir zaman bulamadı .
yeniden görebilmek değildi hayalleri
Ayyaş bir hayatın içinde meze olurken her gün bedeni
ne önemi vardı artık görmenin .

Doğarken hayallerimiz hiç olmadı
her gün nefes alırken umutlu idik
Koca koca adamlar ellerinde beşiği vurmadan önce
Silah icat edilmeden önce vardı insanlık


bırakın ellemeyin!
Çöpçüler götürsün ayrılığı

şimdi hayal edebiliyor muyum geleceğimi
yok yok artık!
ölümün gerçek yüzünü öğrendim bugün
gelinlik provası yapmış, çocuklarını okutmaya çalışan bir annenin kanlı yüzünü görünce

gece yarısına kadar çalışmış yorgunluktan görememişti merdiven basamaklarını,
her adım da hayatı akıp geçti önünden
yalnızdı, kimse tutmadı düşerken
çakıldı yere ve param parça
kan sıçradı yerlere savruldu, ayakkabısı
sağa sola ,
bedeni kaldıramadı hayatın zorluğunu
temizlendi her yanı , kan kokan giysileri
atıldı çöpe .

Yeşil elbisesi çöp oldu
siyah terlikleri de
ve umutları
"Bırakın ellemeyin!
",Çöpçüler süpürsün bütün acıları"

Vesselam


Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler